BYOB – Be Your Own Bestie

Schermafbeelding 2016-02-23 om 08.14.54
Af en toe ben ik een sucker voor cheesy shit. Zoals bovenstaande. Ik ben ook wel voor de bring your own booze, maar vorige week bedacht ik dat ik be your own bestie leuker vond. Het is iets waar ik veel mee in m’n hoofd zit afgelopen weken. Het begon allemaal.. oh wacht, we gaan verder na het ‘lees meer’ dingetje. (grappig Anne-Fleur, leuk! Hilaaaaarisch)


Ik ben heel lang niet mijn beste vriendin geweest, ik denk dat ik zelfs mijn ergste vijand was, ik bedoel als een van mijn beste vriendinnen mij zou gaan snijden of zou zeggen “yo chick je bent een vadsig zwijn en het is wel goed geweest met je ontbijtje, de rest van de dag maar niet meer hè?” dan zou iedereen om me heen zeggen: “uhm.. misschien moet je die psycho chick ff ontvrienden op facebook.” Dat had ik misschien uit m’n eigen initiatief al lang gedaan dan. Maar ik deed het zélf, ik was (en ben nog steeds) zelf de aller gemeenste persoon tegen mezelf. En hoewel ik die shit niet meer doe/wil doen, ben ik dus alsnog best wel vaak alles behalve mijn eigen bestie. En ik kan me voorstellen dat ik hier niet de enige in ben.

Voorbeeld
Ik was vorige week maandag verdrietig. En ik wist niet zo goed waarom, een vaag vermoeden, maar niet iets van “de pindakaas is op en nu moet ik pap eten zonder pindakaas fuck m’n leven” (is gewoon zo handig als je weet waar je verdriet door komt, en al helemaal als je het makkelijk kan oplossen). Een beste vriendin zou zeggen, “ah dat is kut.. ga even zitten, huil maar even, ‘t is oke, het komt wel goed, wat is er dan?” of naja, iets in die trant. Behulpzaam, begripvol, liefdevol. Wat deed ik? Ik werd heel erg boos op mezelf “wat de fuck is je probleem? Doe godverdomme eens normaal!” Ik was als een moeder ten einde raad, wanhopig, en tegelijkertijd een kind, in de war van alles en vol emoties maar zonder een idee wat er mee te moeten.
Al met al niet echt constructief.

Zelfliefde enzo
Dus dat brengt bij op de zelfliefde *cue voor wie wil om te kotsen in een zakje* (jij cynische zeikerd)(nee grapje lufjoe kbye). Afgelopen jaar ben ik heel erg bezig geweest met zelfliefde wat betreft m’n lichaam (ok dit klinkt wel heel erg als masturbatie) (ook een vorm van zelfliefde natuurlijk maar niet eentje die we vandaag gaan bespreken als je het even oke vindt); mijn lichaam voeden, er goed voor zorgen, aankomen en uiteindelijk op een gezond gewicht komen. Daarbij voelde ik voor het eerst liefde voor m’n buik (buikje, buikvet, het is gewoon zo zacht), en echte waardering voor de kracht van deze killerbody van me. Niet dat ik nu rondloop alsof ik Kim Kardashian ben, want zo veel zelfvertrouwen heb ik dan ook weer niet (geen idee of het bij Kim K. zelfvertrouwen is overigens, maar dat is ook niet iets voor vandaag). Maar ik voel me in ieder geval zekerder, mooier, gezonder.
Dus ik dacht, yo ik ben vet goed bezig! Maar ik vergat de binnenkant; op emotioneel vlak is die zelfliefde er nog eigenlijk helemaal niet. Ik stel mega rare, hoge eisen aan mezelf, vind dat ik allerlei shit niet mag vinden, allemaal andere shit absoluut moet vinden en moet doen, en word dus boos als ik emoties voel die ik niet wil hebben. Acceptatie en zelfliefde moet over het geheel gaan. Dus daar hebben we een mooi punt op de eeuwige to do list.

Ja maar wát dan
Ik denk dat je eigen bestie zijn niet alleen te maken heeft met lief zijn voor jezelf en jezelf alles toezeggen; af en toe heb je gewoon een dikke vette ‘nee’ en een dikke vette schop onder je kont nodig. Ik denk dat het te maken heeft met compassie, redelijkheid, eerlijk zijn naar jezelf. Leren voelen wanneer je behoefte hebt aan wat, kijken waar die behoefte vandaan komt en dan beoordelen of het slim is om er aan toe te geven of niet. Bijvoorbeeld ‘ik wil 2 repen chocolade in een keer in m’n mond stoppen’ is een behoefte die waarschijnlijk niet heel slim is om aan toe te geven, ik ben dan vast gewoon verdrietig en heb of een dekentje, thee en fijne muziek of een serie nodig, óf iemand om mee te praten. En dan is de zelfliefde dus jezelf de tijd geven verdrietig te zijn, en toe te geven aan die helpende, constructieve behoeftes.

BYOBies (mag uitgesproken worden als boobies)
Wat denkt men over mijn bovenstaande geblèr? Ben je het er mee eens of niet? Ben je er zelf ook mee bezig? Lukt het of niet? En hoe doe je het? Wat betekent het hele ‘zelfliefde’ voor jou? Heb je tips voor mij?

Voor mij is dit iets waar ik me actief op wil focussen de komende tijd. Het is iets wat over zó veel dingen gaat: goed eten, sporten, buiten zijn, alleen zijn, samen zijn, afspreken met vrienden, bewust zijn van m’n gedachten (en zo niet-helpende gedachtes voor helpende gedachtes proberen vervangen), af en toe wat leuks kopen, lezen, creatief zijn, mezelf de ruimte geven om te voelen, mezelf minder veroordelen/beoordelen. Naja en nog wel 1000 andere dingen.

Misschien ga ik er wel lekker een ding van maken, zoals met het Hetty gebeuren, en op m’n kopjes tekenen (want koffie en thee is ook een byob-momentje), en lekker hashtaggen #byobgang of #byobies. Want ‘gang’ is een leuk woord. En ik houd van het idee van een gang. Lekker samen sterk en shit. Maar misschien ga ik dat ook wel niet doen.

Okeeeee goed verhaal lekker kort.
peace out gangsters van me X

12 Comments

  1. LP 12 May 2016

    Dank je voor deze post! Ik heb recentelijk toen ik in de prak in het ziekenhuis lag besloten dat het nu echt echt écht afgelopen moet zijn met wat ik voor het gemak “die shit” noem. En ik heb ook besloten mezelf niet ridicuul te vinden omdat het natuurlijk een megacliché is, dat hele “ik lag in de prak in het ziekenhuis en besloot dat het anders moest”. Tot mijn grote verrassing lukt me dat nu al twee maanden, dus we’re off to a good start zoals men dat zo mooi zegt in ‘t Amsterdams.

    Overigens heb ik nu niet de illusie heb dat dat betekent dat ik nu en voor altijd mezelf mijn tofste bff EVAH ga vinden, maar wat meer compassie en (laten we klein beginnen) vriendelijkheid in de omgang met mezelf was hoognodig. Het blijft natuurlijk een proces, maar ik merk toch dat het anders (bij gebrek aan een betere term) “voelt” deze keer. Er is voor mij ook een link met volwassenheid in de zin van “zorgen voor jezelf want een ander doet het niet” en verantwoordelijk zijn voor jezelf, maar hoe dat precies zit, moet ik nog uitvissen.

    Eeendatwashetweermetdeemotiespaminuwreactievakje! Ik ben zeer benieuwd naar het vervolg, ding of geen ding. :-)

    Reply
  2. Stella 12 May 2016

    LUV THIS. Ik wil mee doen. Hoe doe ik dat? Is er een soort plan de campagne? Ik ben het hier zo mee eens. En ik vind het overigens mega fucking (excuse my French – het is niet eens Frans though) knap hoe je zo uit die nare put krabbelt van jezelf fysiek vanalles naars aandoen. You go unicorn! (You go girl is echt de andere clue om het dichtsbijzinde kotsbakje op te zoeken ben ik bang, dus dan maar zo). Ik heb ook een tijdje (zo’n vier jaar geleden) gestruggled met zo min mogelijk eten, veel kilo’s verliezen, maar nogsteeds maar niet happy zijn met mezelf. Het is oprecht waar wat ze zeggen: het is echt een mindset die je moet veranderen om vriendjes met jezelf te worden. En samen kunnen we meer dan alleen, dus ik ben he-le-maal meer dan lid van jouw #byobgang if you let me (: Veel liefs en dankjewel voor dit mega inspirerende en open en fijne artikel!

    Reply
  3. Karlijn 12 May 2016

    Ik sta helemaal open voor een vervolg! Maar nee, serieus, ik vind het heel fijn om hier over te lezen want het is erg herkenbaar. Op het moment is mijn leven een beetje shitty (zachtjes uitgedrukt, want ik vind het allemaal wel meevallen, maar iedereen om me heen roept ‘HOU OP MET ZEGGEN DAT ALLES OK IS HET IS NIET OK’ maar daar werk ik ook aan haha). In ieder geval, ding of geen ding, dit is in ieder geval een fijn stukje om te lezen :)

    Reply
  4. Sahar 13 May 2016

    Can I get an Amen? Ten eerste vind ik het stuk zo herkenbaar (gaap), je eigen ergste vijand zijn.. Doet me denken aan de citaat ‘Whether you think you can or think you can’t, you’re right.’ Ten tweede had ik dus vandaag een soortgelijk AHA-moment (waddup Oprah reference). Na een laaaange, stressvolle dag werken kwam ik kapot thuis en belde ik mijn vriendje voor wat troost. Na twee zinnen over wat ik morgen allemaal moet doen begon ik te huilen en hij deed nogal kortaf. Toen heb ik het gesprek maar afgerond en ben ik een wandeling gaan maken en een ijsje voor mezelf gaan halen en daarna ging het eigenlijk alweer een stuk beter. Het AHA-moment was eigenlijk: IK kan mezelf het beste in mijn EIGEN behoeftes voorzien. Een ander weet niet wat ik nodig heb en kan me dat dus ook niet geven. Pling! De komende tijd doe ik dus lekker mee met je BYOBIES!

    Reply
  5. Lisa 15 May 2016

    Hahaha, al die dingen die we vandaag niet gaan bespreken, DAAR WILDE IK HET NOU JUIST ZO GRAAG OVER HEBBEN.
    Tof stuk, ik ben blij dat om te lezen dat je op de goede weg bent. Ik moet nu denken aan een meditatie-cd die ik nu steeds luister waarin ze de hele tijd roepen dat je echt van jezelf moet houden om je hogere bewustzijn te eren, of zoiets. En ik zit dan de hele tijd zo van JA MAAR HOE MOET DAT DAN. Niet omdat ik mezelf zo verschrikkelijk vind, maar omdat ik zelfliefde zo moeilijk te ‘pakken’ vind, of zo (ik heb echt geen idee of iemand me kan volgen, ik kan mezelf nauwelijks volgen).

    Reply
    • Anne-Fleur 18 May 2016

      Hahah nah gaan wij gewoon samen een keertje brainstormen over masturberen en het eventuele zelfvertrouwen van Kim K!;-)
      Hahah jaaa precies! WAT BEDOEL JE?!! HOE? En idd, niet per se dat ik elke dag mezelf boos aankijk in de spiegel en IK HAAT JE schreeuw, maar door zulke dingen krijg ik ook altijd wel het idee.. okeeee.. dus.. ik moet vast iets anders doen? ofzo?
      Ik denk dat ik het wel kan volgen.. ja..

      Reply
  6. […] in een doosje en zette die achterop m’n fiets. Het leukste doosje ooit. En ik schreef de byobies post. ’s Avonds sprak ik af met Sophie en uiteindelijk belandden we bij een vriendin van haar […]

    Reply
  7. Sanne 20 May 2016

    Lieve lieve Fleur, dit blogbericht is zo mooi (en tegelijk grappig op sommige stukjes, zo leuk is dat). Ik vind het zo tof en knap en leuk dat je dit dan ook online zet want daar is jouw blog gewoon de fijnste plek voor, daarom hou ik zo van je blog! En het is zo goed om te lezen dat je hier zo mee bezig bent en ook weet wat je ervoor moet doen en wat inderdaad ook die dingen zijn die dan weer niet zo goed zijn voor jezelf, als je snapt wat ik bedoel. Dat is al een super goeie stap in de goeie richting om je dat ook te beseffen. Ik gun mezelf dit schooljaar ook niet echt een break in het hele schoolleven en stageleven, maar ik ben van plan om die zelfliefde in de vakantie dubbel en dwars in te halen. Ik gun mezelf wel van die chille momenten maar stiekem vind ik mezelf dan ook een luie donder of ben ik bang dat m’n vriend dat dan van me vindt, als ik niet ga werken bijvoorbeeld maar ergens ga chillen. Want geld is een issue dus dan moet ik toch werken en niet chillen? Terwijl ik dat gechill gewoon super hard nodig heb, want dit schooljaar is abnormaal.
    Maar goed, nog even mezelf niks gunnen nu haha en dan straks is die stress weg en gaat het chillen beginnen.
    Lief zijn voor jezelf hè <3

    Reply
  8. […] al dat water verdampt en ik droog ben en opgeladen. Ik probeer mezelf niet te veroordelen, het hele BYOB principe toe te passen, leuke dingen te doen. Te geloven in de liefde en er blind op te vertrouwen. […]

    Reply
  9. […] en weet ik veel. Sowieso dus wijn. En misschien wel gewoon in m’n kamertje. Gewoon lekker BYOB én BYOB. En BYOF (food […]

    Reply
  10. […] bakje met hartjes en gebrokenhartjes. En eentje met BYOB. Uhm. Maar dat hadden jullie zelf ook al gezien denk ik. Dit was een experiment. En ik ben nog aan […]

    Reply
  11. […] mei – schreef ik over je eigen bestie zijn – ging Stef verhuizen – schreef ik over dingen die ik graag zo wil houden, want […]

    Reply

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *