Instagram

ETEEEEEEN! Ik maakte bananen ijs met cookiedough; het kan nog beter maar het was al erg lekkerrrr. * Weer die tortilla taart, omnom, en super makkelijke linzensoep; lekker ziekenvoedsel. * Tom maakte deze salade met onder andere spinazie, bonen en tempeh.
Hoewel de veganchallenge nu is afgelopen, ben ik wel van plan voornamelijk veganistisch te eten, en ook bij het kopen van nieuwe producten het zoveel mogelijk niet-dierlijk te maken.


De kaart was voor Tom om mee te nemen op z’n fietstocht in België. * De EP vleugel met Tom als slide operator. * Jurriaan was een baas met z’n twee cello’s; dat moest natuurlijk gevierd worden met een foto.


We hadden wraps over en courgette en spinazie, de uitkomst; een chille lunch. Yolo. * Met mijn afstudeerconcert 17 mei ga ik één liedje op de ukelele spelen.. ik heb d’r nu al zin in! ;-) * We kochten rabarber en maakten eergisteren rabarber crumble, ik maakte ook een smoothie met diepvries aardbeien en mango, en sojamelk. Hij was alleen best wel smaakloos. Ik gebruikte ‘m toen als sausje bij de crumble, die wel erg lekker was.

We keken afgelopen dagen tijdens de ochtend koffie een aflevering van Cosmos, ik houd van documentaires over het ontstaan van de aarde, en hoewel deze echt té Amerikaans is, kan ik er ook wel weer van genieten. * Ik bouwde mijn stempelmachientje om tot dit er stond. Leuk! * Dit boek kreeg ik van een van m’n zussen voor m’n verjaardag, het was een heel mooi boek. Grappig, zielig en mooie zinnen, net als The Fault in Our Stars.

Morgen zet ik een filmpje online waarin ik de crew voorstel van de EP! Van de eerste keer opnemen dan, want de 2e keer hadden we maar een crew van 2 en Jurriaan er nog bij voor cello.

Fijne 5 mei.
Liefs, Fleur

Opnames en Oma

Er is veel gebeurd in de afgelopen dagen, eigenlijk alleen maar veel leuks! Het wordt denk ik wel een lange blog dus.

Woensdag ging ik op pad naar Amsterdam, om foto’s te maken met Rosa. Het is gek hoe moeilijk het kan zijn om armen mooi op de foto te zetten, maar ik denk dat het wel gelukt is. Rosa stuurde me wat proefjes en het zag er nu al prachtig uit. Het is alleen nog wachten op het ontwikkelen van de analoge foto’s, en tot Rosa haar photoshop magie heeft gebruikt.

Woensdagavond ging ik samen met Tom richting Nijverdal, waar mijn moeder vandaan komt, waar mijn oma woont. We zouden bij haar blijven slapen tijdens het opnemen van de EP, net als vorige keer. Het is altijd zo gezellig, ze is zo lief. Als je bij haar blijft slapen, en je kruipt ‘s avonds je bed in, ligt er steevast een kruik in je bed, of een warme elektrische deken, en ‘s ochtends staat het ontbijt al klaar, en de koffie. We gingen vroeg slapen want ik was ziek; keelpijn en hoofdpijn. Echt, keelpijn. 1 dag voor het opnemen van m’n EP.

Donderdag vroeg op, om 10 uur moesten we op school zijn. Eerst hebben we denk ik wel 2 uur geknoeid met de lichten en de camera’s. Het moest wel die sparkle hebben ;-)
Zingen met m’n keel was super vermoeiend, maar als ik zong deed het niet per se pijn, en het lukte gelukkig veel beter dan ik verwacht had. Richard achter 1 camera, Tom achter de andere als slidemaster of slide operator (zing op de melodie van smooth operator). Aan het einde van de dag stonden er 2 liedjes op.

‘s Avonds zaten we in de woonkamer met mijn oma, we keken Het mooiste meisje van de klas wat leuker was dan ik dacht. Mijn oma vertelde over de oorlog. Ze was 12 toen het begon, en woonde met haar familie vlak naast het spoor waar vaak op treinen geschoten werd. Nijverdal werd in de oorlog een paar keer gebombardeerd. Ze kon zich nog zo goed herinneren hoe de bommenwerpers overvlogen. Hoe de bommen eruit vielen en uiteindelijk neerstortten op de grond; op mensen en huizen en straten en bruggen. Ze vertelde ook dat ze in een boerderij moesten slapen, dat er verdwaalde v12 raketten overvlogen en de soldaten op het huis schoten als het licht nog aan was. Die kropen dan door het gras richting het huis, op de voet gevolgd door nieuwsgierige koeien, waardoor ze in ieder geval wisten dat ze er weer aankwamen. En ze vertelde dat de buren twee zonen hadden, met 2 motoren, waarvan eentje bij hun thuis in het schuurtje verstopt stond. De Duitsers vielen in bij de buren, de twee zoons waren al gevlucht het veen in. M’n oma vertelde dat ze door het raam zag hoe de buurvrouw aan haar haren naar buiten werd getrokken en haar man daar in elkaar geslagen werd. Na een tijdje zag ze dat er rook uit het huis kwam; ze hadden het huis in brand gestoken en gingen vervolgens een eindje verder op staan om te kijken hoe het af zou branden. De brandweer schoot gelukkig te hulp, en de twee zoons kwamen na een paar ijskoude nachten buiten geslapen te hebben weer verkleumd thuis.

Vrijdag was mijn keelpijn over maar was het moeilijker om te zingen; het duurde langer voor m’n stem warm was en ik ‘m kon controleren. Jurriaan kwam met zijn cello en blauwe beanie en het duurde weer even voor de lichten en camera’s goed stonden, maar uiteindelijk stond rond een uur of 3 alles op de spreekwoordelijke band. Terug in de trein hebben Tom en ik gebrainstormd over de video (ik ga een video maken had ik dat al gezegd?), wat heel cool was! We aten nog patatjes bij mijn oma met m’n oom en tante, en 2 honden die ook patatjes wilden maar dat niet mochten, en gingen weer terug naar Utrecht.

Het is moeilijk om te zeggen, maar volgens mij staat alles er wel op. Er moet van elk liedje een take bij zitten die goed is, die straks op de EP komt. Ik ga dit weekend het meet the crew filmpje afmaken en online zetten. Ik moet nog veel doen, maar de EP komt er aan en ik heb er zin in! Het is ook erg erg spannend natuurlijk, wat zal iedereen er van vinden? Maar het proces was in ieder geval al super leuk met de jongons en het logeren bij m’n lieve oma.

Oja, weet iemand nog een goede ep titel? ;-)

Liefs,
Fleur

Into the sea

Ik droomde dat ik een tatoeage ging laten zetten; into the sea. Woorden die heel veel voor me zijn gaan betekenen. De tekst heb ik ooit eerder hier geplaatst. Een liedje over terug gaan naar wie je werkelijk bent. Terug naar hoe je op alles verliefd was en bij sommige dingen niet stil stond. Ik hoop ergens dit jaar te weten welk lettertype ik ‘m wil, en waar ik ‘m wil. En dat ik geld heb om ‘m überhaupt te laten zetten. Elke dag doe ik mijn best om een stukje dichter in de buurt te komen van wie ik was; een zingende zeemeermin die zich verwondert over alles en alleen maar liefde en glimlachen geeft.

Hierboven mijn prachtige neefje Floyd toen we met hem naar Blijdorp waren. Als een kind in de dierentuin zou het nieuwe als een kind in een snoepwinkel moeten zijn. Kleine zeemeerman.

Stipjes groen

Vanuit onze woonkamer zag je, waarschijnlijk een dag of twee na mijn verjaardag, dit. Een boom vol witte sneeuwvlokken* en anderen nog leeg. Zonder dat ik het bewust deed, maakte ik nog eens bijna precies dezelfde foto. Hoera voor een slecht geheugen! Ik weet niet hoe veel later deze is gemaakt, maar alles is ineens groen, en de lucht is blauw en de zon schijnt.

Ik vind het zo leuk om te zien hoe alles groeit. Niet alleen buiten maar ook binnen. Al mijn citroenzaadjes die nu al 10 tot 20 centimeter hoog zijn, met mooie fris- tot donkergroene blaadjes. En de rozemarijn zaadjes die ik zaaide zijn ook al goed op weg, je ruikt het zelfs al een beetje. 
De lavender is eenzaam; van alle zaadjes kwam er maar eentje uit, die probeert nu staande te blijven. Zelfs zonder de paarse bloemetjes ruikt hij al heerlijk, maar alleen als je er met je neus bovenop zit.
Ook de snijbiet zaadjes die ik afgelopen week gepland heb zijn door de aarde heen gebroken. 2 van de 3. Waarvan 1 zaadje 2 kleine plantjes heeft. En als laatste, de munt. Dat duurde even, maar toen ik vanochtend in mijn ongeduld het plastic er af haalde, zag ik 1 mini plantje, met 2 miniblaadjes. En daarnaast 3 minieme stipjes groen, die hopelijk straks ook mini plantjes met miniblaadjes worden.
Ik moet altijd een beetje om mezelf lachen, dat ik zo enthousiast van plantjes wordt. Tom moet altijd gelijk kijken, zelfs als er bijna nog niks te zien is. Kijken naar kleine stipjes groen. 
Liefs, Fleur
* (edit) Tom deed flauw. Nee het zijn inderdaad geen echte sneeuwvlokken. Maar ík vind dat ze op sneeuwvlokjes lijken, de bloesems.

Veganchallenge week.. 3 en 4?


Ik ben de telling een beetje kwijt, maar dat mag de pret niet drukken. De al bekende pannenkoeken voor luie mensen. * VEGAN CUPCAKES IK GA DOOD deze zijn van Vegan Sweetheart Bakery in Utrecht, en echt; omnomnom. * Sushi maken met Rosa! Ik had het nog nooit gedaan maar vond het 1) leuk, 2) lekker, 3) makkelijker om te maken dan ik dacht. We hadden komkommer, radijs, avocado, tofu stukjes en mango. Daarnaast hebben we tempura gemaakt met champignons en courgette. Yum.


De dag erna at ik bij een andere vriendin, Willemijn (ze heeft 4 katten en die zijn allemaal zo LEUK). We maakten deze tortilla taart van de Vegan Challenge site; ook erg lekker! * Tom en ik maakte Chili sin carne con chippies (ook van de site van de Vegan Challenge), makkelijk er lekker. EN CHIPJES. * Toen Rosa en ik in de eko winkel waren zei ze dat deze cake super lekker was, en dat vond ik ook. In Enschede hadden ze ‘m ook, lekker smullen dus!! Hihi LOL!

Marieke en ik moesten hard aan de scriptie-slag, daarna aten we bami met groenten en ‘blokken’; tofu gemarineerd in ketjap manis en sambal, super lekker. * Gisteren Koningsdag; Sem en ik maakten pizza en creëerden eens écht #foodporn.
Ik begin toch steeds meer te neigen naar compleet veganistisch eten en leven. Afgelopen dagen denk ik er veel over na, natuurlijk ook omdat de maand bijna om is, en omdat ik het boek Vegan Freak aan het lezen ben. Overigens een aanrader voor mensen die geïnteresseerd zijn, voor startende vegans maar ook wel voor mensen die al vegan zijn. Leuk geschreven, met humor, en goede informatie.
Oke ik ga weer Faster Than Light (ook wel FTL, ook wel FML, ook wel fuck my life) spelen. Ik moet eigenlijk dingen doen, maar ja, Tom is niet thuis en DAT SPEL IS ZO LEUK. Kent iemand het? Nee? Naja oke.

Fijne dag geitjes.

Liefs, Fleur

Apres moi le deluge

Ik zat gisteren in de trein, we vertrokken vanuit een nat Enschede, met hevige regen. De lucht was er zwaar van, elke adem voelde ik in m’n longen de vochtigheid. In de berm lagen dorre braamstruiken die me aan enorme spinnenpoten deden denken; lang en dun en iets waar je kippenvel van kan krijgen. Ik hoop altijd op een zondvloed maar keer op keer valt het mee. Ach ja, ik ben tenminste  zonder vertraging thuisgekomen met de NS. Ook fijn.

Toen ik thuis kwam was er chili sin carne con chippies van gisteren en aten Tom en ik samen. Hij is dit weekende de Djoerie fietsen met een vriend, wat betekent dat ik gisteren voor het eerst alleen hier heb geslapen, in dit nieuwe huis, ons nieuwe thuis. Wat wel gek was. Gelukkig was ik moe en lag ik rond 11 uur al te snorkelen. Overigens droomde ik wel dat de kapper 235 euro ging kosten. Mijn god ik hoop dat Marco Borsato gelijk heeft met z’n liedje, want dat zou wel heel extreem zijn.

Morgen Koningsdag, de eerste in Utrecht, ben benieuwd. Vandaag eerst nog een workshop in Enschede, en werken aan de scriptie met Marieke en Effie, die de hele tijd aandacht wil. Tom komt maandag terug, het is wel gek want sinds we elkaar kennen is er bijna geen week voorbij gegaan dat we elkaar niet zagen, en nu we samenwonen bijna geen 2 dagen. Nu ineens ben ik voor het eerst hier alleen, en is hij zo lang weg. Een beetje gek voelt het, maar goed ik heb genoeg dingen te doen.
Zoals ontbijt maken en de trein halen.

Liefs, Fleur

Ps. de foto is gemaakt met de Konstruktor camera. Ik zal ze komende tijd stukje bij beetje posten.

Goed nieuws

Ik noem deze; het monster dat er uit ziet alsof iemand een regenboog heeft gescheten. Of; regenbooldrol
Zoals ik in de vorige blog al schreef was er even een gtst-scenario in mijn leven, namelijk; misschien niet afstuderen dit jaar. Maar zoals het er nu naar uitziet mag ik hoogstwaarschijnlijk gewoon afstuderen, en dan daarna nog mijn scriptie inleveren. HALLELUJAH.
Het bovenstaande monster tekende ik toen ik het even niet meer zag zitten (niet op zó’n dramatische manier doch), hij is zo lelijk dat ik ‘m weer schattig vind. Maar dan wel schattig op een manier van; ja maar je ziet er wel echt uit als een drol. Al weet ik niet zo goed wat voor manier dat is om schattig te zijn. Drollen zijn niet schattig.
Behalve toen ik eens dacht dat ik een super schattige salamander zag en het een drol bleek te zijn. Die drol was blijkbaar wel schattig, behalve dan dat het uiteindelijk een drol was.
Oke, tiiiiijd om te stoppen.
Vandaag ga ik naar Rosa om over het artwork te brainstormen! LEUK!
Liefs, 
Fleur