Een maand geleden was ik in Schotland, waar ik een week retraite volgde bij Dhanakosa. Een week lang yoga, meditatie, prachtige natuur en af en toe wat stilte. En nu dan eindelijk een blog erover.

Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik moet schrijven over mijn week bij Dhanakosa. Het was echt fantastisch. Het eten was (allemaal vegan) mega lekker. De 3,5 uur yoga per dag (verspreid over 2,5 + 1 uur) was heerlijk en ik heb nog nooit zo hard gelachen. De omgeving was schitterend. De mensen waren zo zo lief. Alles was zo fijn.

Eigenlijk zagen al onze dagen er ongeveer zo uit:
7 uur werden we wakker gemaakt met een bel
7:30 meditatie
8:00 ontbijt
10:30 yoga
13:00 lunch
16:00 yoga (als je wilde)
17:00 meditatie
18:00 eten
19:45 Shrine room activity

Mediteren deden we in de shrine room een prachtig bijgebouwtje met een houten vloer, zacht licht, en een klein altaartje met een boeddha beeld en mooie bloemen. En alle meditaties waren onder leiding van Acharashraddha (Shraddha voor vrienden en retraitevolgers ;-)). Een heerlijk nuchtere, droge Schots vrouw, die met heel veel passie en humor over het boeddhisme vertelde en hoe ze er zelf naartoe gegroeid was. Elke dag kregen we een klein beetje meer info over het boeddhisme, en elke dag mediteerden we wat langer dan de keer ervoor. We zongen mantras en ik deed zelfs mee (ik vind mantra’s zingen echt verschrikkelijk meestal :’)).
We deden meditatie met ademen als focus (ademhaling tellen etc), de metta bhavana of ook wel ‘loving kindness’, waarbij je vriendelijke gedachtes naar jezelf toestuurt en vervolgens naar iemand waar je blij van wordt, een neutraal persoon (de buschauffeur die je elke dag ziet), een moeilijk persoon en als laatste alle personen bij elkaar en dan steeds meer en meer mensen. En hoewel ik het lange zitten pijnlijk vond, ik heel erg vaak afgeleid was en dacht ‘ommmggg geen zinnnnn ik wil iets anders doen duuuuuurt laang’ vond ik het ook heel erg fijn en leerzaam.

Yoga deden we in twee groepen, we waren namelijk met z’n 28en en er waren twee yoga docenten. Ik ging voor Amber. En o wauw het was zo chill. Veel werk aan de hamstrings, schouders, heupen en rug. VEEL PIJN EN ZUCHTEN EN KREUNEN. Maar ZO hard gelachen. Ze was echt hilarisch en ik zat ook in een onwijs leuke groep met mensen.
Elke middag was er een extra uur (om en om door de ene en dan weer de andere docent) en ik ben naar allemaal geweest omdat ik het zo chill vond, en ook met Ginny (de andere docent) wilde yoga’en. Had ik spierpijn? Omg yass. Maar zo enorm fijn om te doen. Zo veel ruimte om m’n grenzen op te zoeken en ook juist om vervolgens te rusten en te besluiten dat genoeg genoeg is.

Eten. Alles was vegan. ALLES WAS FUCKING LEKKER. Onze kokkin, Sue (de koks zijn vrijwilligers en wij hadden blijkbaar mega geluk dat Sue er onze week was!) was echt zo tof. Een super lieve vrouw die elke dag weer een fantastische lunch en fantastisch avond eten voor ons verzorgde. Elke lunch een soepje en twee verschillende salades (ik heb elke dag precies bijgehouden wat we aten in een dagboekje maar daarmee zal ik jullie ook weer niet vervelen ;-)). Elke avond weer iets anders smakelijks, ovenschotels, nutroast, aardappels in de schil, rijst, pasta, salades. En elke maaltijd twee keer opscheppen natuurlijk. Want eten. Duh.
Af en toe maakte Sue iets lekkers voor tussendoor; bananenbrood, flapjacks, scones, koekjes. Sue was echt m’n heldin voor de week.
Elke ochtend aten we havermout overigens, gemaakt door een mede-retreater, met rozijntjes, kaneel, pitjes en zaadjes, tahini, en vervolgens geroosterd brood (met boter, jam en yeast extract). Super lekker.

De Natuur was er dus echt rete prachtig. Precies voor de deur van Dhanakosa ligt een meer (of nouja een loch dus, je mag het in ieder geval geen lake noemen van de Schotten) en overal om het gebouw heen liggen bergen en kleine beekjes (die dus eindigen in het meer, die beekjes). Ik ben elke dag wel even gaan wandelen. Naar de watervallen, het bos in, de berg op, naar the viewing point. Fuck wat was dat mooi daar. Een dag zag ik zelfs aan de overkant op een andere bergtop een kudde herten. Ik wou dat ik toen mijn mobiel bij me had, maar helaas. Tijdens de wandelingen waren er fijne gesprekken met de anderen.

De mensen waren echt zo leuk allemaal. Zo verschillend. Veel oud, maar ook best wel wat jong. Voornamelijk mensen uit de UK, maar ook een meisje uit Zweden en Amsterdam. Ik had niet met iedereen per se een klik, maar iedereen was wel echt kei kei lief. De eerste avond dat ik er was moest ik huilen omdat ik gewoon zo gestrest was van de reis en dat ik daar in mijn eentje was, en ook nog eens met allemaal onbekende mensen die een andere taal spreken. Ik dacht echt ‘wtf doe ik hier, ik kan zulke dingen helemaal niet in mijn eentje.’ Maar gelijk werd er gevraagd of het ging, en gezegd dat het wel goed kwam. En de laatste avond van het retreat, tijdens een gesprek met z’n allen, moest ik huilen omdat ik eigenlijk niet meer weg wilde ;-)

Stilte. Het was geen stilte retreat, maar er was wel stilte. We begonnen met stilte van zaterdagavond op zondagochtend. En vervolgens deden we dat elke avond, behalve de laatste. Woensdag bleven we zelfs de hele dag stil (dus van dinsdagavond op donderdagochtend). Ik wist van tevoren niet echt wat ik er van zou vinden, maar ik vond het mega fijn. Die hele dag voelde ook helemaal niet lang. En er werd alsnog gecommuniceerd en nog genoeg grapjes gemaakt, gewoon allemaal in stilte.

Tijdens de week moet je 7 ‘taakjes’ doen, zoals lunch of diner voorbereidingen, tafels klaarzetten, afwassen, schoonmaken etc. Wat soms jammer is omdat je dan minder lang kunt wandelen of kan chillen, maar het is ook heel leuk, omdat je tijdens je taakje ook alsnog leuk kan praten en zo soms met mensen in aanraking komt waar je anders misschien niet zo snel mee was gaan praten.

Ik weet zeker dat ik vaker terug ga naar Dhanakosa, misschien wel jaarlijks (of vaker als ik ineens vet veel cashmoneys heb), het was echt zo’n bijzondere ervaring in zo’n prachtige omgeving. Ik voelde me ook echt zo zo fijn na afloop. Helemaal chill en zen. En ook nu nog voel ik me beter dan ervoor. Zekerder, chiller, en ik ben (bijna) elke dag blijven mediteren na afloop. Yoga deed ik eerst ook elke dag en toen liep dat een beetje in de soep met kerst en sindsdien niet meer gedaan :’) maar dat komt ook wel weer.
Zoals je misschien gemerkt hebt ben ik ook wat minder op instagram. Een week lang zonder mobiel was echt zo relaxt, en ik merkte dat instagram toch steeds meer een ‘VINDEN MENSEN ME NOG WEL LEUK’ middel begon te worden. Een manier om mezelf leuk te vinden omdat andere mensen (die ik soms niet eens ken) dubbel tikken op een foto waar ze misschien niet eens langer dan 2 seconden naar gekeken hebben.
Het is lastig want ik vind instagram ook hele leuke kanten hebben, dus ik ben nog steeds een beetje aan het bedenken hoe en wat nu. Maar dat komt ook wel weer.

Ik mediteer trouwens via de app Calm. Die hebben ook de metta meditatie waar ik over praatte (net iets anders dan hoe ik ‘m geleerd heb), en andere fijne geleide en open meditaties. Mocht je ook een meditatie app willen proberen is dit een fijne!

Oh man, het klinkt misschien overdreven maar mijn hart maakt echt een sprongetje als ik aan mijn tijd in Dhanakosa denk. Het was zo fijn, zo bijzonder. Echt een heel bijzondere week gehad. En ik ben heel trots op mezelf dat ik het gewoon gedaan heb en er zo vol in ben gegaan.

Ik kan het iedereen aanraden! En als je vragen hebt stel ze gerust hieronder :-)

ps. weet je nog dat ik 9000 woorden geleden zei dat ik ‘niet zo goed wist wat ik moet schrijven’? Blijkbaar toch goed gekomen :’)