Ja, deze blog gaat over menstruatie, hormonen en anticonceptie. Mocht je een watje zijn en daar niet tegen kunnen (;-)) zou ik nu dan maar stoppen met lezen.
Eerlijk gezegd zat ik al best wel lang er over na te denken hier een blog over te schrijven, maar durfde het niet. Ik schaamde me er voor; ik weet natuurlijk niet wie het allemaal gaat lezen. En is dat niet heel gek, en vies? Om hier over te schrijven? Is het niet iets persoonlijks wat we allemaal voor onszelf moeten houden?
Maar ik vond het zelf juist super fijn om ervaringen van anderen te kunnen lezen, daar heb ik zo veel aan gehad! En je schamen voor iets wat juist heel natuurlijk is? Dat is toch eigenlijk van den zotte? Dus hier gaan we. In de hoop dat anderen ook ooit iets aan mijn ervaringen zullen hebben.
De eerste keer
Ik denk dat iedere vrouw de eerste keer ongesteld worden nog heel goed weet. Toch? Ik was 11 (denk ik? Ik zat in groep 8) en ging die dag naar mijn 3 verzorgpony’s met 2 andere vriendinnetjes. Gelukkig heb ik 3 oudere zussen en een moeder die me al hadden voorbereid, want toen ik op de wc zat en bloed zag dacht ik gelukkig niet dat ik dood ging. Ik vertelde het mijn moeder, die me vertelde wat ik nu kon doen; maandverband, tampons, hoe je ze gebruikt etc.
Achteraf verbaast het me dat ik gelijk een tampon pakte en 15 minuten laten op de fiets naar de pony’s zat. Het was helemaal niet zo’n big deal. Ik weet ook nog dat ik het vertelde aan die vriendinnetjes. En dat het verwisselen van die 1e tampon nog wel echt een gedoe was. En dat ik het ook wel een beetje vies vond.
Deze super schattige print van Krize kun je hier kopen.
De Pil
Wauw ik weet dit niet eens zeker meer (waar is m’n geheugen naartoe?) maar volgens mij ging ik pas rond mijn 17e of 18e aan de pil, toen ik een vriend kreeg. Was toch wel handig dacht ik toen.
Ik ben altijd heel serieus met zulke dingen uitzoeken dus na heel veel lezen en informatie zoeken, besloot ik dat ik de Yaz 24+4 wilde. Dan had je, volgens de fabrikant, maar 4 stopdagen en daardoor minder hormoonschommelingen. Maar mijn huisarts vond blijkbaar dat mijn mening er niet toe deed en schreef me, zelfs nadat ik zei dat ik het niet wilde, eerst de ‘normale’ pil voor. “Probeer maar 3 maanden en als het niet bevalt kom je dan maar terug.”
Dus 3 maanden later kwam ik de andere pil eisen. Wat een zak was die dokter eigenlijk. Je moet zelf kunnen beslissen wat je in je lijf stopt.
Vanaf toen gebruikte ik de Yaz 24+4, ik ben er een paar maanden mee gestopt toen ik geen relatie had en begon daarna weer. Het beviel wel, maar dat gedoe steeds met die pillen.. ik vond het geen fijn idee dat als ik er ook maar één even vergat het gelijk ‘fout’ kon lopen. Daarnaast zit trombose in de familie, wat de pil ook gevaarlijker maakt.
Dus zo’n 2 jaar terug besloot ik, na lang erover gelezen te hebben, voor een mirena spiraaltje te gaan. Een hormonaal spiraaltje dus. Grappig was dat 2 andere klasgenoten rond die tijd ook een spiraaltje lieten zetten en we een beetje ervaringen uit konden wisselen.
Spiraaltje
Het laten plaatsen was pijnlijk (en awkwaarrrrrddd), en de rest van de dag was ik niet heel veel waard, maar het viel eigenlijk heel erg mee. Na een paar maanden had ik nergens last meer van én was ik niet meer (echt) ongesteld. Yolooooo.
Iets langer dan een jaar ging het helemaal prima, maar op een gegeven moment begon me minder goed te voelen, psychisch; minder stabiel, verdrietiger, boos, erg onzeker. En ook mijn lichaam begon te veranderen; moe en weinig energie, extreem gevoelige borsten (echt, een shirtje dragen zonder bh deed al te veel pijn), regelmatig een naar zeurend gevoel in m’n onderbuik en geen zin meer in seks (je had me kunnen zeggen dat ik de rest van m’n leven in een klooster zou moeten leven en het had me niks uitgemaakt).
Aan het begin legde ik geen link met het spiraaltje, ik dacht gewoon dat ik een crazy bitch was/werd. Maar toen dat zeurende gevoel in mijn onderbuik bleef aanhouden begon ik me toch af te vragen of het niet daar iets mee te maken had. Het voelde echt alsof er iets fout zat in m’n baarmoeder. Ik begon te googelen en kwam verschillende blogs en sites tegen met verhalen waar ik me in herkende, en waar ik enorm van schrok. Ook begon ik meer te lezen over natuurlijke anticonceptie.
Sayonara spiraaltje
Ik twijfelde een paar weken en besloot toen toch de dokter te bellen. Die vertelde mij dat mijn klachten hoogstwaarschijnlijk niet van het spiraaltje kwam, en dan als ik de mirena er uit liet halen ik de klachten waarschijnlijk zou houden. En dan moest ik weer aan een andere vorm van anti-conceptie en al dat gedoe.. Kortom; gewoon er in laten zitten volgens haar.
Dus twijfelde ik weer een paar weken. En intussen ging het slechter en slechter met me. Uiteindelijk hakte ik de knoop door en maakte een afspraak om het spiraaltje er uit te halen. Dit was 3 november.
Dezelfde dag nog was het constante gezeur in mijn baarmoeder weg, ook heb ik geen moment meer last gehad van pijnlijke borsten én had ik je uitgelachen als je me naar het klooster had willen sturen.
Mentaal voel ik me nog niet 100%, dat kan nog liggen aan de ‘mirena crash‘ (het kan zo’n 6 maanden duren voor de mirena hormonen uit je lichaam zijn en je weer een natuurlijke hormonale balans hebt, en dat heeft ook weer allemaal gevolgen) maar ik zit ook in een best lastige tijd in mijn leven, misschien moet ik het even tijd geven. (En een rapper worden, check die rijm swa, ik ben een geboren rapper G) Ook ben ik nog steeds erg moe, iets waar ik al zo’n 8 jaar last van heb, maar toen ik laatst mijn bloed liet testen was D ook erg erg laag. Hier neem ik nu een fancy vegan vitamine spray voor.
Oke, genoeg voor vandaag. Er komt sowieso nog een deel 2 aan. Waar ik verder bazel over menstruatie en het ga hebben over waarom tamponies niet chill zijn.
Misschien ook nog wel een deel 3. Over natuurlijke anti-conceptie.
Misschien ook nog wel een deel 3. Over natuurlijke anti-conceptie.
Oja en het wordt dus geen maandelijks verhaal. Daarmee doel ik op menstruatie. Joe!
Wat goed dat je hier over schrijft! Interessant om te lezen.
Fijn om te horen, dankjewel!
Wow, het is misschien raar, maar ik vind het gek om hier een reactie over te plaatsen. Dat zegt ook wel wat. Maar ik vind het heel interressant om te lezen! En super knap dat je hier over schrijft ook.
Haha ja gek hè! Maar ook herkenbaar ja.. dankjewel, fijn om te horen!
Toch effe reageren hier, want best wel bizar: na gister bovenstaande verhaal te hebben gelezen (waar ik de kriebels van kreeg, maar waarvan ik wel vind dat er gewoon over gepraat mag worden en het niets is om je voor te schamen), komt vandaag een parttime collega van mij op werk met het verhaal dat ze een trombosebeen heeft en dat dat hoogstwaarschijnlijk door de pil komt. Het zit niet in haar familie en in het ziekenhuis hebben ze geen andere aanwijsbare oorzaak gevonden. En ze is 23. Best wel fucked up dat je dat door de pil kunt krijgen en dat ze daar nu als begin twintiger mee te maken krijgt.
Wow wat heftig! Zeker erg fucked up.. echt slecht dat dat kan door zoiets als de pil. Iets wat zo veel meisjes/vrouwen slikken mag echt niet (meer) zulke bijwerkingen hebben. Brr, hopelijk is daar nog wat aan te doen?
En ja ik snap dat je er de kriebels van krijgt, maar tof dat je het toch gelezen hebt! (en ik zou de blog die ik straks online ga zetten dan maar even overslaan ;-))
Het zou na drie maanden medicijnen verholpen moeten zijn, maar ze heeft wel altijd verhoogde kans om het nog te krijgen. Dus daar zit ze dan mooi mee.
Ik ben wel aan je nieuwe maandelijkse verhaal begonnen, maar ik ben afgehaakt; TMI :P
Mm wat kut zeg.. :/ lekker dan..!
Haha, ja zeer legit ;)
Heel erg goed dat je erover schrijft! Super, vooral blijven schrijven.
[…] Eigenlijk vind ik het stom dat ik hier nog nooit over heb durven schrijven; ik durf toch ook over anticonceptie en ongesteldheid te schrijven? En over dat het uit is en over dat ik verliefd ben op Alan Rickman? […]
Woooow wat fijn om dit te lezen! Ik herken mezelf hier zo in! Een jaar geleden heb ik mijn mirena spiraal laten verwijderen ondanks dat mijn omgeving en Huisarts zeiden dat mijn klachten niks met de mirena te maken kon hebben. Maar iets in mij schreeuwde: dat stomme ding moet er uit!
En het heeft een hele tijd geduurd voor ik mij weer stabiel voelde. Vooral tijdens mijn menstruatie was ik weer enorm labiel en onrustig, maar voor mij duidelijk een teken dat het aan de hormonen lag!
Ik ben blij dat je hier zo open over schrijft, ook om mensen bewust te maken wat er kan gebeuren en dat het niet gek is als je dat soort dingen voelt. ( het is zo naar als niemand je gevoel herkent!)
Ik ga nu maar snel alle andere maandelijkse verhalen lezen!?
Wat goed dat je toch naar je lichaam geluisterd hebt en ‘m weg hebt laten halen! Heftig inderdaad hoe lang het nog kan duren voor je je beter voelt.. Ik kan je echt aanraden (als je dat niet al doet) om je cyclus bij te houden! Ik doe dat via P tracker en het heeft me echt al zo veel goeds opgeleverd!
Ah dat is super fijn om te horen, en ook precies wat ik hoop te bereiken!