Ja hallo, ben ik weer, of nouja, soort van dan. Ik weet niet of ik vanaf nu weer elke week de updates ga posten maar voor de mensen die me niet op instagram volgen en zich afvroegen of ik off the grid was gegaan en nu op een eiland in de buurt van Alaska (is daar überhaupt een eiland?) zou zitten, of dat ik in een witness protect program zou zitten en me verstopt had in Lilyhammer, nee dus.
Ik schreef al eerder over mijn hoge bergen en diepe dalen. Dat ik het steeds meer begon te accepteren dat ik nou eenmaal een persoon ben waarbij alles heftig is. Waarschijnlijk stond ik, toen ik dat schreef, boven op de mount Everest. Of naja, niet de Everest waarschijnlijk want daar schijn je maar 2 minuten te kunnen staan omdat je anders doodgaat (WIE GAAT IN GODSNAAM DAN ZO’N FUCKING BERG BEKLIMMEN ALS JE ER NIET EENS ECHT FF KAN GAAN CHILLEN EN COCKTAILS KUNT DRINKEN MET JE MOUNT EVEREST MATTIES)(my god wat bestaan er toch geschifte mensen op deze wereld). Maar misschien gewoon de St. Pietersberg in Limburg ofzo. Misschien dat ik daar toen stond.
En toen 3 weekenden geleden rolde ik een dal in. Of eerder, in die ene hele diepe geul in de Atlantische oceaan (of waar die geul dan ook maar mag wezen), die ene waar gewoon geen zonlicht meer komt en alle wezens die daar leven doorzichtig zijn omdat FUCK DIE SHIT KIJK! KIJK JE KUNT M’N INGEWANDEN ZIEN! JA DAT KRIJG JE ER VAN EIGEN SCHULD.
Ik weet nog niet zo goed wat ik wil schrijven want het is een grote warboel in mijn hoofd. En soms kom ik boven water en voel ik de zon, heb ik goede dagen, of goede momenten, en dan ga ik weer onderwater, soms net onder het oppervlak, zodat ik de zon nog zie, soms zo diep dat ik even niet meer kan geloven dat die zon echt bestaat.
Soms heb ik steun aan de lieve mensen om me heen en soms kan ik ze niet bereiken omdat ik niet weet wat ik daar dan mee moet. Soms twijfel ik aan alles en voelt het alsof ik niks meer heb om te staan.
Ik probeer hard te lopen, te bewegen, bewust te zijn van wat er om me heen is, wat echt is. In het moment te zijn en de wind door de bladeren te zien bewegen. Ik probeer te lezen en m’n gedachten uit te schakelen. Ik probeer er over te praten en soms helpt dat en soms niet. Ik probeer het goede te zien in het leven, in de mensen die ik pakjes malboro light verkoop, of wiens aangetekende brieven ik verstuur. Ik probeer vertrouwen te hebben in de mensheid en in het leven en in dat de zon er écht is. En dat er een tijd zal zijn dat ik zo lang in het zonlicht mag staan dat al dat water verdampt en ik droog ben en opgeladen. Ik probeer mezelf niet te veroordelen, het hele BYOB principe toe te passen, leuke dingen te doen. Te geloven in de liefde en er blind op te vertrouwen. En al die shit is moeilijk G.
Ik ben wel klaar met jankend op de bank zitten en me afvragen of dit nou het leven is, maar jankend op de bank zitten is denk ik nog niet klaar met mij. Maar ik heb voor hetere schuren (sorry ik vond hetere schuren echt ineens kei veel beter dan vuren) gestaan, denk ik, en die kon ik uiteindelijk ook allemaal aan. (omg het lukt me echt niet altijd om zo hoopvol te denken hoor, maar nu even wel dus dan moeten we er ook maar even lekker voor gaan!!!!!!!)
Weet je wat ik wil? Ik wil een girlgang. Een boobiegang. Een weekend of middag of avond met mooie mensen (wel vrouwen dan sorry guys jullie kunnen lekker gaan voetballen terwijl je aan mooie auto’s denkt)(want iedereen weet dat álle mannen zo zijn), die open durven te zijn en kwetsbaar en willen luisteren naar verhalen en durven zeggen ‘oja ik ook’ of ‘ik niet maar het is oke, hier heb je een fles rode wijn en een rietje, want who the fuck heeft er glazen nodig als iedereen gewoon z’n eigen fles en een superlang rietje kan hebben’ AMIRIGHT. Kan dit niet? Kunnen we niet een huisje huren, of naar fucking centerparks ofzo. Ik wil een fucking girlgang met chicks die zó dapper zijn dat ze durven toe te geven dat ze sommige dingen zó eng vinden dat ze ze niet doen. Ofzo. Weet ik veel. Ik wil dat gewoon.*
Oke, dit was het weer. Ik ga mijn olijvenbaguette opeten en vanavond koken voor/met Stef en dan lasergamen met mijn werk. Hoe gaat het met jullie?
* en dan beloof ik dat ik niet zo veel zal vloeken. Of.. naja.. ik ga mijn best doen.
Zo’n girlgang lijkt me ook wel wat!
Sterkte meid!
Hoe verdrietig en stom en kut en tieten (nee, tieten zijn leuk) de hele situatie ook voor jou moet zijn (daarvoor veel knuffels en vegan chocola if you like), heb ik aan de andere kant ook zo hard om dit artikel gelachen. Ik vind jouw kijk op alles zo humoristisch en verhelderend en je bent simpelweg hilarisch. Vind ik echt! Ik zou wel graag mee willen doen met de girlgang; ben ik helemaal 100% voor!!!!! En dan cocktails op onze mount everest van kussens. Of zo. Hahaha ik moest zo hard lachen om dat stukje. Ik hoop dat je snel de zon weer voelt en ziet. Dat is je echt gegund <3. Veel liefs!
Hahaha tieten zijn vet leuk! Dankjewel <33 en yayyyyyy girlgang!!!! Ik ga dat maar eens proberen te fixen dan..
Liefs!
Ik wil in je girlgang! Dat lijkt me fantastisch. Weetje, ik denk dat het alleen maar super krachtig is om toe te kunnen geven dat het leven soms gewoon kut is. Juist doordat je doorhebt wat er aan de hand, kan je er ook iets aan doen (al hoef je niet altijd je stemming te proberen te veranderen. Soms mag het ook gewoon even kut zijn). Ik denk dat het een illusie is dat het leven altijd maar mooi en fijn is. Dat is het niet. Oké, soms wel, maar echt niet altijd. En dat is oké! Ik hoop dat je je snel weer beter voelt! Het is heel moeilijk om uit een dal te kruipen, maar wel de moeite waard!
Oei maar het ‘gewoon kut laten zijn’ vind ik echt het allermoeilijkste wat er is.. leermomentje ;-) nee maar, echt, zo moeilijk.
Bedankt voor je super lieve reactie! En girlganggg yesss!
Ik herken mezelf in je verhaal. Ik heb momenteel het gevoel alsof ik in een volgelopen rubberboot een woeste zee moet bevaren, enig..
Zo’n girlgang verzamelen is het beste idee! Ik heb een aantal hele goede vriendinnen verzameld door op de eerste avond dat we met elkaar waren alle innerlijke struggles op tafel te gooien en iedereen herkende zich in elkaar op wat voor manier dan ook en alles was oke.
Nu delen we de dalen en de pieken met elkaar en dat geeft zo veel steun.
Oh en hoe je dit zo beschrijft met de oceaan en het zonlicht niet meer ziet, dat gevoel ken ik zo goed. Daar ergens op de bodem lag ik vorig jaar en er uitkomen leek zo ver weg en soms zelfs onmogelijk. Maar op een gegeven moment kwam ik erachter dat ik al een tijdje lag uit te rusten in de branding en inmiddels huppel ik op het strand.
Volgens mij kom jij ook weer op het strand terecht hoor. Het is super kut en naar en rot en zwaar om je zo te voelen, maar elke stap die je zet en elke adem die je haalt is er een en brengt je verder.
Veel liefs
P.S. Waar kan ik me aanmelden voor de girlgang? Kunnen we elkaar helpen met byobben (ik heb er even een werkwoord van gemaakt als je dat oke vindt) als dat even niet meer lukt
Ah wat tof dat je al op zo’n 1e avond hebt kunnen bonden, wat mooi! :-)
Wat fijn dat je inmiddels weer op het strand huppelt <3 ik denk dat het me ook wel lukt hoor, volgens mij lig ik ondertussen al uit te rusten. En soms een klein huppeltje. Maar ik geef het tijd en neem de tijd.
Jaaaa byobben!! Ik ga serieus maar eens nadenken over hoe ik deze girlgangsters bijeen kan brengen..
Liefs! En bedankt voor je lieve reactie
Kom maar op met die gang :-)
U vraagt wij leveren! of naja, soort van.
ik ga mijn best doen ;-)
Herkenbaar! Ik wil me ook graag aansluiten bij de girlgang! :)
Leuk!! (niet van het herkenbaar maar wel van het aansluiten)
Wat je omschrijft is (helaas) zo herkenbaar. Je schrijft het wel op een hele luchtige manier terwijl het toch best een behoorlijk zwaar onderwerp is, knap. Het is een flinke lap tekst maar (misschien omdat het zo herkenbaar is?) leest het heel fijn weg.
(ik wil me ook aanmelden voor de girlgang. Is er wijn?)
Dat vind ik fijn om te lezen! Dankjewel. En helaas dat het herkenbaar is <3 maar ook fijn want we zijn dus niet alleen.
WIJN? HOE IS DIT NOG EEN VRAAG ;-)
Ik meld me ook graag aan voor die gang ^^
Also: rode wijn met een rietje ohmygawd I need it now!
Zo’n girlgang lijkt mij ook wel wat! Als er iets is: je kunt mij altijd mailen (onder het genot van een glas wijn)! Sterkte meid!
Wat lief! Dankjewel <3 En wees welkom, girlgannggggster
Die girlgang klingt echt als een heel goed idee. Mag ik ook joinen?
Jaaaa elke girl een gangster!
Lieve Fleur je bent lief. En super dapper en sterk en ik vind het zo mega balen dat je die diepe dalen kent. En ik vind het knap hoe je hier zo over schrijft. Ik wil je ook zeggen dat je, mocht je dat willen, me altijd mag bellen of appen of mailen. Ik ken je nu al een tijdje maar we kennen elkaar niet super goed maar misschien kan dat het dan juist chill maken ofzo, snap je? Maar no pressure of course <3!
Liefs!
Oh ik zie deze lieve comment nu pas, wat lief! Dankjewel Sanne. Haha ja ik snap ‘m helemaal ;-) jij mij ook trouwens, mocht het nodig zijn en mocht je dat willen. <3
[…] ben toch? Het is gewoon stoere praat van mijn kant) Oke, naja, en dan dit deel. Zoals jullie eerder konden lezen ging het de afgelopen tijd niet zo goed met me. “Soms twijfel ik aan alles en […]