Sorry jongens ik blijf een zwart gevoel voor humor hebben. TAKE IT OR LEAVE IT WEET JE WEL. Maar goed, een blog met eens wat vrolijkere dingen. Zelfs misschien nog wel wat meer capslock.. en uitroeptekens!!! (ik hoor jullie denken ‘ god.. nou.. joepie..’)
Oke en dan nu de tweede kut blog die ik moet schrijven waarvan ik ‘m eigenlijk helemaal niet schrijven wil. Begin augustus overleed de vriend van mijn lieve mama. Hij was ineens weg. En ik vind het nog steeds raar. Na iets meer dan een maand snap ik het nog steeds niet.
Hoi jongens, dit is Herman. Herman is niet zo goed zichtbaar maar dat is mijn schuld, niet de zijne. Dit is een blogpost met vooral kei veel foto’s (vooral kei veel pottenbak foto’s en tekeningen en andere random dingen die ik afgelopen tijd op mijn instagram postte). Mochten er vragen zijn ben -en blijf- ik via de comments beschikbaar (is het niet 3 maanden later, maar beter laat dan nooit).
He geitjes. Ben ik weer. Ongeveer een week geleden was ik met Stef in Parijs. Bijzonder hoeveel geweren er waren voor een stad die zich de stad der liefde noemt. Maar ok. Dus daar gaan we het over hebben (niet per se de guns maar wel de stad) en over dat ik nu ongeveer een week aan de medicijnen zit (geen sappige verhalen over mijn xtc-gebruik dus, helaas, ik snap dat jullie daar allemaal op zaten te wachten). Iets wat ik niet heel leuk vind, ook niet zo leuk om toe te geven, maar ja, juist daarom maar.
Ok ik typ dit terwijl ik Penny Dreadful kijk en er is een naakte man die onder het bloed zit heel hard aan het schreeuwen. Bijzonder. Maar goed. Een afgelopen tijdje.
Ja hallo, ben ik weer, of nouja, soort van dan. Ik weet niet of ik vanaf nu weer elke week de updates ga posten maar voor de mensen die me niet op instagram volgen en zich afvroegen of ik off the grid was gegaan en nu op een eiland in de buurt van Alaska (is daar überhaupt een eiland?) zou zitten, of dat ik in een witness protect program zou zitten en me verstopt had in Lilyhammer, nee dus.
Op het moment zit ik bij een van mijn liefste vriendinnen deze blog te typen (de foto is ook van haar muur, klein makibeertje is het)(die vriendin). “Ik moet dan wel hardlopen”, zei ze toen we afspraken maar ik moest toch nog wat dingen doen dus dat kwam eigenlijk wel goed uit.
Afgelopen tijd ging een beetje verder op de vorige afgelopen tijd. Veel denken, twijfelen. Er waren dagen waarop het best wel slecht ging. Maar ik had ook dagen waarop mijn hoofd overvloeide met plezier, enthousiasme, ideeën. Dagen waarop ik dacht: ik vind het wel eng maar ik heb zo veel zin om dit te gaan doen! Om íets te gaan doen! Het kan fout gaan maar dan gaat het dat maar.