Hoi! Zo, oeps dat is lang geleden weer. Maar ja dat heb je met 5 opera uitvoeringen en stress en dan even naar Overijssel verdwijnen en de bossen in. Maar het gaat goed! Dus ja dat wilde ik graag even melden.
Een tijdje terug kreeg ik een berichtje van Danique van Oak & Fir, die ik al een tijdje via instagram volgde, en eenmaal ontmoette tijdens de super leuke nieuwjaars girlbosses meet up die Aline en Naomi organiseerden afgelopen januari. Danique vroeg me of Stef en ik misschien voor haar camera wilden verschijnen, en uhm, ja duh. Vet cool!
Volgens mij komt dit idee uit The Happiness Project, maar de laatste keer dat ik die las was 3 jaar geleden ofzo dus ik weet het niet meer zo goed. Super tof boek overigens, van Gretchen Rubin. Maar goed. Het idee is: weten waar je gek van wordt, en dan zorgen dat dat niet gebeurd. Regels opstellen voor jezelf die je helpen het net iets makkelijker te maken/houden. Vandaag de mijne, misschien heb je er wat aan, ik heb er zelf sowieso iets aan ;-)
Een van mijn favoriete cynische uitspraken. Veelal uitgesproken met mede kruidenvrouwtje Marieke. Maar soms moet je het één zeggen en het ander doen. So I did.
Als ik even terug kijk op de jaren na mijn opleiding tot nu. Complete verwarring en “WAT MOET IK MET MIJN LEVEN” en wanhoop en denken dat het enige wat ik ooit nog zou willen moeder zijn is (wat ook prima is, als dat je enige doel is in het leven, ik wil het zeker ook ooit zijn, maar dat kan niet mijn enige doel zijn). Ik bedoel, kijk naar de tekst hier rechts. Geen idee wat ik met mijn leven moet. En nu, eindelijk, begint het vorm te krijgen. EN DAT IS VET CHILL. Ik ga, beste kinders, namelijk weer studeren. En geen universitaire of HBO studie. Ik ga een keramist worden. En daarnaast? Daarnaast wordt ik hopelijk ook nog eens Sensiplan consulent en dus allround fucking girlboss.
Zoals ik eerder al schreef ben ik sinds mijn week in Schotland (IK ZEI TOCH DAT IK EEN OUDE MAN WERD DIE ALTIJD NAAR VIETNAM ZOU BLIJVEN REFEREREN?!!) bezig met meditatie. Ik probeer het dagelijks maar dat lukt niet altijd, soms doe ik het dagelijks en dan lukt het nog steeds niet want; alle shit die naar boven komt drijven in je hoofd wanneer je effe lekker mindful probeert te zijn. Mijn god. Niet te doen. Maar goed, dat dan ook maar weer accepteren, want ik doe mijn best, ook als het niet lukt. Het is allemaal oke. Maar toch. Een blog voor de mede-mediteerder die zich af en toe afvraagt of hij/zij de enige is die zo’n shitstorm aan random gedachten heeft tijdens meditatie.
Toen ik in Schotland was (ja, ik ga nu altijd refereren naar die ene keer toen ik in Schotland een retraite volgde, net als oude Amerikaanse mannen met ‘nam), had ik 2 kamergenootjes die ongeveer de helft van de dag sliepen. Waardoor ik de hele tijd dacht: yo je bent op een vet mooie plek en hebt allemaal leipe mogelijkheden (tot yoga, tot wandelen, tot mooie gesprekken met mooie mensen) waarom ga je slapen?! ZO’N ZONDE.
Maar het zette me ook wel aan het denken over wat je zelf vindt wat je moet doen, en wat je eigenlijk nodig hebt. De verwachtingen die je van jezelf hebt versus je basisbehoeften die je ervoor aan de kant schuift en/of waarvan je niet doorhebt dat je ze nodig hebt.