Tomorrow is moving day and it all feels so strange. My head is so full yet completely empty. I feel excited yet sad. I can’t sleep even though I’m so tired I could cry just because I can. My heart is aching and still there is the feeling this is all for the best and that I will be stronger when the storm is over. For now I’ll close my eyes and breathe, and wait for sleep to come. Good night .
Is wat ik gisternacht postte op m’n instagram. Uiteindelijk viel ik in slaap, een rare, warme, onrustige slaap. En werd ik natuurlijk weer veel te vroeg wakker.
Vrijdag en gisteren was ik in Workum, in het huis waar ik in opgegroeid ben, waar ik mijn hele leven gewoond heb tot ik 18 was. Het huis is verkocht, en dat is super fijn, maar ook super super gek.
Twee van mijn zussen waren er ook, wat heel gezellig was. Al moesten we ook gewoon werk verzetten: er stonden nog zooo veel spullen van me in m’n oude kamer. En sowieso ZO veel spullen door het huis. Mijn ouders zijn echte verzamelaars (duidelijk dat ik dat heb overgenomen.. ;-))
Uiteindelijk nam ik 1 doos mee, en 1 halfvol kratje. Dat is alles wat ik mee nam. Zo veel dingen konden weg: papieren herinneringen, de prijsbekers die ik met Kunstbende won, een bert & ernie shirt en nog veel meer kleren, heel veel oude tekeningen die waarschijnlijk ooit de koelkast sierden.
Toen iedereen beneden was rende ik de trap op zoals ik dat 24 jaar lang gedaan heb, liep ik mijn kamer in en bedankte m’n kamer voor alles. Voor al het plezier, al het verdriet (Marietje Kondo heeft toch nog meer invloed op me gehad dan ik dacht)(ohnee, ik was gewoon altijd al raar). Voor de veiligheid van de 4 muren, en de geheimen die ze voor me bewaarden. Ik keek nog eenmaal naar de klerenkast waar ik me zo vaak in verstopte, de plek waar vroeger een stoel stond waarin m’n vader me voorlas (en waar ik me ook onder verstopte), herinnerde me alle plekken waar mijn bed ooit stond. Ik dacht aan alle keren dat ik in bed lag en bang was in het donker. En aan hoe de zon daar ‘s ochtends op m’n gezicht scheen en me zachtjes wakker maakte.
Bedankt kamer, voor alles, ik hou van je (OK WEIRDOOOOOOOO).
Vandaag verhuis ik uit het huis waar ik met mijn liefde woonde. Dat gaat je toch ook niet in de kouwe kleren zitten kan ik je vertellen. Zoals ik hierboven schreef kon ik niet slapen. Zo veel emoties en gedachten en toch ook weer helemaal geen. En natuurlijk waren de bovenburen ook weer lekker bezig. De laatste keer in ons bed. Zometeen de laatste keer hier douchen. Ik móet gewoon bij zulke dingen stilstaan, het is niet per se dat ik er helemaal huilie huilie van word, ik wil het gewoon even voelen, er even bewust bij stil staan.
Het gevoel vast kunnen houden in je hart, ook al is het straks weer weg.
Mijn lieve zus en haar vriend gaan me vandaag helpen, zo fijn om op zo’n dag hulp van mensen te hebben waar ik me vertrouwd bij voel. Dat maakt het allemaal toch wat makkelijker. Sowieso super lief dat ze me willen helpen. WANT IK HEB VEEL SHIIIIIIIIT.
OH SHIT JA. HET IS OOK NOG EENS INTERNATION CAPSLOCKDAY!!! JULLIE BLIJ DAT IK ME DAT NU PAS WEER HERINNER. KUN JE JE VOORSTELLEN HOE VERMOEIEND DEZE BLOG ANDERS WAS GEWEEST? OMEGOTJE
FIJNE ZONDAG EN HEEL VEEL LIEFS,
FLEUR
Kan me voorstellen dat zoiets je niet in de koude kleren blijft zitten, twee van zulke verhuizingen achter elkaar! Maar fijn dat je wordt geholpen door lieve mensen. In ieder geval veel succes vandaag! :)
Dankjewel!! :D
Heel veel succes vandaag.
LIEFS
Dankjewel! Liefs!
Afscheid nemen van twee vertrouwde plekken in één weekend is best heftig. Ik denk dat veel mensen er behoefte aan hebben om even een laatste keer rond te kijken, even stil te staan bij wat die plek voor je betekent/betekend heeft. Ik sta soms nu al bij mijn ouders even gewoon rond te kijken in de kamer die bijna twintig jaar mijn slaapkamer was. Inmiddels is het meer een opslagruimte en is mijn bed weg en bijna al mijn spullen, maar toch blijft het een beetje mijn plekje. Lijkt me heel raar als er in dat huis en in die kamer op een zeker moment andere mensen wonen.
VERHUIZING GOED VERLOPEN? DOEIO!
Haha ja dat is waar.. je moet zoiets toch even afsluiten, en zo veel herinneringen..
Ah dat lijkt me ook gek! Zijn de muren enzo nog wel het zelfde?
Ja wow.. dat heb ik al bij het huis van ‘n vriendin van me, waar nu andere mensen wonen ;)
Jaaaa verhuizing goed verlopen! (ik kan helaas niet meer in capslock praten nu natuurlijk..)
Ja, zelfde muren nog, zelfde tapijt, zelfde bureau, zelfde kleine tv’tje :P En hetzelfde uitzicht, dat ik best wel mis. Niet dat het zo grandioos is, maar wel met veel ruimte, groen en een basisschool (oftewel veel gejengel en dat vind ik wel gezellig :P). En geen overburen, dus er keek nooit iemand naar binnen…
Het lijkt me heeel raar om te verhuizen en nooit meer in mijn ouderlijk huis te zijn. Er komen bij mij waarschijnlijk nog heel veel herinneringen bij in mijn kamer (ik woon nog gewoon thuis, namelijk), maar nu is het al een waardevolle plek – en sowieso ‘mijn plek’. Soms vind ik het jammer dat mijn ouders waarschijnlijk nooit meer gaan verhuizen, maar het is wel heel veilig (en ik kan ‘later’ natuurlijk gewoon zélf in mijn ‘droomhuis’ gaan wonen, als alles meewerkt, dan ben ik niet meer afhankelijk van mijn ouder). Sowieso vind ik een huis vaak heel erg bij mensen ‘horen’, ik kan me mijn oom en tante en opa en oma niet in een ander huis voorstellen dan het huidige. Mooi beschreven trouwens, alles :)
Ja kan me voorstellen dat je dat ergens jammer vindt! Maar het is ook heel fijn inderdaad; veilig je eigen fijne plekje.. Jaa en later heb je je eigen paleis om in te richten zoals je wilt. Dat is ook wel erg fijn! Je hoort ook wel eens van mensen die in hun ouderlijk huis blijven wonen (of later weer gaan wonen) dat lijkt me ook super gek!
En idd, dat heb ik ook ja, dat een huis bij mensen hoort haha:)
BLOTE VOETEN OP HET BALKON
Lieve dappere Fleur
Ik zag de foto van jouw blote voeten op het (speel) balkon bij dit verhaal.
De verbinding van jouw slaapkamer naar de enorme zolder boven het museum.
Wat heb je daar vaak gespeeld.
vroeger met vriendinnetjes en met je hamster.
Weet je nog dat je verstoppertje met hem deed?Je zette de hamster in een grote pot met planten. Snel ging je naar je kamer, telde tot tien en dan samen met je vriendinnetjes op zoek naar de hamster.
Maar ja, die bleef niet, zoals je dacht, op die plek zitten. Die rook de vrijheid en rende over het balkon. Overal en nergens naartoe.
Totdat die door de regenpijp naar beneden zoeffffde. Gelukkig vonden we hem later terug :)
Je lag er te lezen en van de zon te genieten tussen de wapperende was.
We hadden er een groot bad staan van 2 meter doorsnee. Toen je peuter was speelde je er in.
En je werd maar groter en groter.
Gisteren namen we met elkaar afscheid van het huis.
Eigenlijk besef je dat niet.
Leven gaat door en is altijd in beweging.
Je beweegt mee en dat doe je goed.
Zo sterk en dapper.
Ik ben trots op je.
De mooie prijzen van Kunstbende die je won en waardoor je een
bijzondere tijd meemaakte met heel veel optredens
Lowland, Intro the Grate Wide open, Paradiso, Popronde, Noorderslag, de optredens met choreograaf Piet Rogie enz…
Laat je die achter? Je won met het zelf geschreven en gecomponeerde lied Oh Pete! Prachtig en vooral ontroerend moment voor mij als moeder. Verwonderd en trots.
Zal ik ze nog ophalen morgen? De prijzen van toen?
Lieve Fleur op dit moment zijn bijna alle dozen op jouw nieuwe adres gebracht.
Chaos in de kamer.
Langzaam uitpakken.
De tijd nemen.
Heel moe zijn.
Emoties.
Langzaam in jezelf je weer gaan thuis voelen.
Dat gaat lukken.
Ik hoop dat ik gauw bij je op visite kan komen.
Om te zien hoe je kamer, je nieuwe woonplek eruit ziet.
Misschien nemen we een veganistische noten dadel taart mee.
Heb je jouw fiets ook meeverhuisd? :)
Heel veel liefs!
Henriette
Ha mam!
Hahah ja de hamster in de regenpijp.. wat erg! Gelukkig is die nog wel goed teruggekomen.
Ja van het bad heb ik ook afscheid genomen. Altijd rondjes lopen over de rand terwijl ik de waslijn vasthield voor evenwicht..
Nee ik heb getwijfeld over de Kunstbende bekers, iemand zei dat ik ze echt niet weg mocht gooien
maar ik hoef ze gewoon ook niet echt te hebben.. Ach, de herinneringen zitten in m’n hoofd toch?;-)
Jaaa kom maar gauw langs!
Fiets is mee.
Liefs!
Haha, en weer moest ik lachen om je laatste stukje, je blijft grappig. Ik vind het echt mooi dat je die humor in je berichten hebt. Ook al moet dit echt heel lastig zijn geweest, je beschrijft het zo mooi en duidelijk.
Veel sterkte ermee lieve Fleur!
Liefs