Oke wauw dat is lang geleden (vandaar de toepasselijke foto met klok). Ik wil al sinds vorig jaar met meer regelmaat schrijven maar er zit een verschil tussen iets echt willen en in iets willen. Sommige dingen daar heb je zo veel zin in, dat doe je gewoon. Dit was duidelijk toch niet zo’n ding. Of ik nu uiteindelijk met meer regelmaat meer schrijven weet ik niet, maar in ieder geval een update. Ik probeer het kort te houden.
Toen ik in Schotland was (ja, ik ga nu altijd refereren naar die ene keer toen ik in Schotland een retraite volgde, net als oude Amerikaanse mannen met ‘nam), had ik 2 kamergenootjes die ongeveer de helft van de dag sliepen. Waardoor ik de hele tijd dacht: yo je bent op een vet mooie plek en hebt allemaal leipe mogelijkheden (tot yoga, tot wandelen, tot mooie gesprekken met mooie mensen) waarom ga je slapen?! ZO’N ZONDE.
Maar het zette me ook wel aan het denken over wat je zelf vindt wat je moet doen, en wat je eigenlijk nodig hebt. De verwachtingen die je van jezelf hebt versus je basisbehoeften die je ervoor aan de kant schuift en/of waarvan je niet doorhebt dat je ze nodig hebt.
Ok dat heb ik onbeschaamd gejat van De Correspondent. Maar het klinkt gewoon zo leuk (en het is ook heel erg tof trouwens, mocht je even niks te doen hebben en jezelf willen verliezen in de wondere wereld van youtube zou ik zeggen ga lekker je gang).
Ik wilde graag nog even terugblikken op 2016, want daar had ik in december nog geen zin in maar hallo ik laat dat toch niet zomaar voorbij gaan? (Retorische vraag. Blieft geen antwoord)
Een maand geleden was ik in Schotland, waar ik een week retraite volgde bij Dhanakosa. Een week lang yoga, meditatie, prachtige natuur en af en toe wat stilte. En nu dan eindelijk een blog erover.
Sorry jongens ik blijf een zwart gevoel voor humor hebben. TAKE IT OR LEAVE IT WEET JE WEL. Maar goed, een blog met eens wat vrolijkere dingen. Zelfs misschien nog wel wat meer capslock.. en uitroeptekens!!! (ik hoor jullie denken ‘ god.. nou.. joepie..’)
Wat was het weer lang stil. Er is ook zo veel gebeurd afgelopen maanden.. mijn hoofd zit nog zó vol dat ik niet weet of ik er iets uit krijg, maar ik wil wel graag iets schrijven hier.
Want zoals je misschien op instagram al zag is de wereld twee gebroken hartjes rijker.
Hoi jongens, dit is Herman. Herman is niet zo goed zichtbaar maar dat is mijn schuld, niet de zijne. Dit is een blogpost met vooral kei veel foto’s (vooral kei veel pottenbak foto’s en tekeningen en andere random dingen die ik afgelopen tijd op mijn instagram postte). Mochten er vragen zijn ben -en blijf- ik via de comments beschikbaar (is het niet 3 maanden later, maar beter laat dan nooit).