Afgelopen 1 oktober was het een jaar geleden dat ik de overstap maakte van vegetariër naar veganist. En zoals ik een half jaar geleden ook al schreef ben ik nog steeds elke dag blij met m’n keuze. Er is geen dag geweest dat ik dacht: nou.. misschien ga ik toch maar weer terug naar vegetarisme. Joepie! Bereid je voor op een post met heel veel HEEL VEEL foto’s van eten en veel sentimenteel gewauwel.
Oke tot nu toe alleen maar positieve klanken (HA!) op mijn vraag of jullie iets over mij als singer-songwriter wilden weten. Dus daar gaan we dan maar. Omdat ik geen idee heb wat ik moet schrijven leek het me dan maar een idee om mijn singer-songwriter-loopbaan tot nu toe te beschrijven. Omegotje interessant.
Afgelopen tijd was fijn. Ik sprak met mensen af, at veel, werkte, maakte muziek, schreef veel woorden en dronk veel koffie.
Dagboekfragment – Herfst
In mijn dagboek schrijf ik vrijwel nooit ‘mooi’, als je bijvoorbeeld kijkt naar het prachtige schrijven van Nirrimi, nou, zo dus niet. Maar soms wel, soms heb ik daar zin in, als ik geïnspireerd word door de omgeving of door iemand of door gevoelens en emoties. Niet dat ik nu bedoel dat ik fucking mooi en goed schrijf, ik bedoel meer dat er een verschil is tussen hoe ik normaal schrijf “Gisteravond keek ik eerst een film (Welcome to me. wel oke) en vervolgens ging ik kleien.”* en het stukje wat ik nu voor jullie over ga typen. Oh man, goed verhaal dit.
Lees verder
Oh man. Ik heb het nu al 1000x over dit boek gehad geloof ik. Maar hier is dan eindelijk mijn post erover. Ik kocht dit boek toen ik bij mijn zus was in Groningen. Eigenlijk een complete impulsaankoop. Maar wat ben ik er blij mee! Ik spendeer vrijwel nooit een avond lezend op de bank, maar met dit boek deed ik dat een hele week lang. Tot ik ‘m uit had. Ik kon niet stoppen. Zo interessant!
Waar gaat het boek over? In het kort: over de (wetenschappelijk bewezen) sterke en belangrijke hersen-vagina connectie. Want die is er, blijkbaar. En dat verklaart een HOOP zal ik je zeggen (voor mij althans). Ik ga hier niet het hele boek samenvatten, want dan mis je zo veel belangrijks en snap je de helft misschien niet (omdat ik ook erg slecht ben in bij- en hoofdzaken van elkaar onderscheiden en daarnaast veel te chaotisch ben om er een goedlopend verhaal van te maken), maar ik zal een beetje vertellen waar het over gaat en vooral hoop ik zó enthousiast te maken dat iedereen het gaat lezen :-)
Je hebt van die powervrouwen die allemaal crazy shit in hun eentje doen. Backpacken bijvoorbeeld, of gewoon lekker gek een boekje lezen en een koffietje drinken, of met 3 kamelen en een hond half Australië door lopen. Sophie en ik willen ook zo zijn. Dus maakten we een lijstje met activiteiten die we deze zomer in onze Independent Hetty’s moeten gaan doen (in ons eentje, dus). De Independent Hetty Zomer Bucket List. (klik voor de orginele blogpost met alle activiteiten en regels en geblaat over hashtags)
In Rotterdam kwam het er allemaal niet van. Veel te veel gepland, wat allemaal super leuk was, dus ik had het niet willen missen, maar goed, nu zat ik daar, met m’n Hetty lijstje, met maar 2 vinkjes. DAT KAN NIET HÈ!!!
Dus, afgelopen week gebeurde er weer eens wat: I finally got mah Hetty on. Ik ging naar de bioscoop.
Een van mijn zussen tipte mij de documentaire The Lone Twin van Anna van der Wee. Dus die keek ik net. En het raakte me zo erg dat ik er een blog over wilde typen. Zoals ik in de titel al schrijf gaat de documentaire over tweelingen waarvan er eentje overlijdt, zodat de tweeling ineens een eenling wordt, in het Engels ook wel een Lone Twin. En daar ben ik zelf ook eentje van. Misschien niet op zo’n heftige, verschrikkelijke wijze als bij Anna, maar toch wel echt.
Waarschuwing: misschien een beetje gezweefteef dit. Mocht je dat niet aankunnen heb ik HIER een leuke kruiswoordpuzzel voor je.