Oke wauw dat is lang geleden (vandaar de toepasselijke foto met klok). Ik wil al sinds vorig jaar met meer regelmaat schrijven maar er zit een verschil tussen iets echt willen en in iets willen. Sommige dingen daar heb je zo veel zin in, dat doe je gewoon. Dit was duidelijk toch niet zo’n ding. Of ik nu uiteindelijk met meer regelmaat meer schrijven weet ik niet, maar in ieder geval een update. Ik probeer het kort te houden.
Ik belde laatst met een van mijn zussen en toen ze vroeg hoe het ging kon ik eigenlijk alleen maar zeggen dat het heel erg goed gaat. Ik voel me over het algemeen fijn, mijn werk (bij Werfzeep) is nog steeds heel erg leuk, ik heb nog steeds onwijs veel plezier in het pottenbakken, en de voorzichtige lente en haar zonnetje brengt elke dag een glimlach op mijn gezicht.
Ik heb het boulderen ontdekt (indoor klimmen, maar dan zonder touw, en je gaat max 4 meter hoog en HET IS VET LEUK), en wat nieuwe lieve mensen uit Utrecht leren kennen waar ik ook heel dankbaar voor ben.
Sinds vorige week heb ik besloten na dit jaar te stoppen met de keramiek opleiding in Gouda, jammer dat het niet is wat ik hoopte, maar het voelt ook heel goed dat ik deze keuze gemaakt heb. Het was tof voor zolang het duurde maar het is toch niet helemaal mijn ding, en het kost me te veel energie, tijd en ook geld. Dingen die ik dan liever ergens anders aan ga besteden.
Ik ben wat meer aan het tekenen en ben bezig de moed te verzamelen daar eens kaartjes van te laten drukken. Ik lees Harry Potter en Margaret Atwood en probeer op tijd te slapen, goed te eten, m’n supplementen te nemen en me aan mijn nieuwe seed cycling regime te houden (hier ga ik nog wel eens een blog over schrijven!).
Stef zit op het moment op Sint Maarten, hij is 24 februari vertrokken en komt komende zaterdag (de dag voor m’n 27e verjaardag) weer terug. Eigenlijk best wel fijn dat we hebben kunnen ervaren hoe het is even niet bij elkaar te kunnen zijn. Een jaar geleden had ik dat met hoe ik me toen voelde denk ik niet aangekund (of in ieder geval gedacht dat ik dat niet aan zou kunnen). Ongeveer een jaar geleden was ik onwijs somber, heel angstig, heel wantrouwig en het was verschrikkelijk. Ik vond alleen zijn verschrikkelijk. En nu gaat het zo. Bijna moeiteloos. Iets wat ik eigenlijk niet ken.
Ik vind het wel een beetje spannend soms, het treintje in mijn hoofd schiet nog redelijk makkelijk het negatieve spoor op qua gedachtegang, bang dat het ‘goed gaan’ ineens weer wegvalt. Maar ja, dan herken ik wat ik denk, en lukt het me vaak wel de trein op het goede spoor te zetten. En mocht het eens niet lukken probeer ik het met zelfcompassie op te vangen. Me te bedenken dat het oké is dat ik dit voel, dat het gevoelens zijn en niet de waarheid. Dat ze er nu zijn maar dat ze ook weer zullen gaan. Dat ik ze kan overleven omdat ik dat tot nu toe al gedaan heb. En dat is fijn.
Ok lang genoeg verhaal zou ik zeggen toch? Voor mochten er nog lezers zijn, is er iets waar jullie blogs over willen? Een beetje hulp om weer op gang te komen kan ik wel gebruiken ;-)
Liefs!
Wat fijn om van je te horen en dat het zo goed gaat! Ik heb je gemist (stille lezer hiero).
Tips qua blogs: iets creatiefs :)
Liefs!
He wat leuk! Dankjewel! En oké iets creatiefs.. nog specifieke verzoekjes?:)
Wat leuk om weer wat te lezen!
Ik herken me heel erg in het stukje van het langere periode alleen zijn, ik had daar eerder zoveel moeite mee maar de laatste tijd sta ik er niet eens echt bij stil. Mooi om zo’n verandering op te merken :)
En bloggen? Ik zou wel wat van je tekeningen willen zien, ben zo benieuwd!
Ah fijn dat t de laatste tijd daar zo goed mee gaat!! Heel mooi om te merken inderdaad:)
Leuk! Zal ik eens delen dan!
Yayyyyyy, ik was al benieuwd wanneer je weer zou gaan bloggen! Leuk om te lezen, en als je mij onder de ‘nieuwe lieve mensen’ schaart dan kan ik alleen maar zeggen dat het wederzijds is (sowieso).
Supermooi om te lezen hoe goed het nu met je gaat ten opzichte van een jaar geleden. Ik denk dat alleen dat al zoveel hoop geeft, aan jezelf en aan anderen, om te weten dat dingen gewoon kunnen veranderen, dat rotte gevoelens niet oneindig zijn, maar komen en gaan. Mooi besef.
En ik sluit me aan bij de andere verzoekjes (creativiteit/tekeningen), of nog meer over de vrouwelijke cyclus, of gewoon persoonlijke updates want dat is altijd fijn en leuk. :)
Jaaa jij ja! En yaay!! Ja blijven beseffen dat alles kan veranderen is zo geruststellend inderdaad!
En leuk! Ik ga kijken of ik wat kan verzinnen :)
Jaaa ik lees ook nog mee (toch handig die RSS-feeds) :-) Ik vind het vooral leuk om te lezen hoe je je leven invult (in Utrecht) of waar je over denkt, maar eigenlijk vind ik vooral dat je het ook lekker zelf mag weten want ja, jouw blog, en ik ben niet zo creatief dus misschien ook niet altijd de ideale lezer/het ideale publiek.
Leuk! Haha ja uiteindelijk blog ik waar ik zin in heb ja, maar tast een beetje in het duister dus suggesties zijn heel fijn! Dankjewel:)
<3